W Wielką Sobotę w godzinach przedpołudniowych pójdziemy do kościołów z wielkanocnymi koszyczkami, by – jak to nakazuje chrześcijańska tradycja – poświęcić włożone do nich pokarmy przeznaczone na świąteczny stół.
Niegdyś księża jeździli do domów wiernych, aby tam poświęcić jedzenie, które miało być spożywane w czasie Niedzieli Zmartwychwstania. Na przełomie XVIII i XIX wieku jednak zaniechano tego zwyczaju. "Święcone" swymi tradycjami sięga czasów pogańskich, jednak Kościół uświęcił te tradycje, błogosławiąc byt doczesny, aby w ten sposób podkreślić, że "wszystko dla nas i dla naszego Zbawiciela".
W różnych regionach kraju różna jest zawartość koszyka, ale w każdym znajdują się potrawy stanowiące zestaw podstawowy, jednaki dla wszystkich. Każda z nich swoją obecnością w święconce wyraża głębsze, symboliczne treści i intencje.
Baranek wielkanocny (z cukru lub ciasta) – symbol Chrystusa, uosabia Jego zwycięstwo, chroni dom przed pożarem, a jego mieszkańców przed śmiercią do pioruna.
Chleb – przypomina "Chleb żywy, który zstąpił z nieba", symbol Ciała Chrystusa, jest gwarantem dobrobytu i pomyślności.
Jajka i pisanki – symbole zwycięstwa nad śmiercią, przypominające o wciąż odradzającym się życiu.
Wędliny – symbol zdrowia, dobrobytu i płodności.
Ser – symbol harmonii człowieka z siłami przyrody i gwarancji dobrego chowu zwierząt.
Sól – symbol prawdy i oczyszczenia, nawiązujący do kazania, w którym Chrystus powiedział o swoich uczniach, że są solą ziemi.
Pieprz i chrzan – symbolizują biblijne gorzkie zioła i chronią pokarmy przed zepsuciem, a w domyśle i człowieka przed upadkiem moralnym.
Ciasto – symbol słodyczy Królestwa Niebieskiego.
Do poświęcenia można przynieść jeszcze inne pokarmy: owoce ziemi i wytwory pracy ludzkiej – jako zapowiedź czekającej wszystkich uczty w tym Królestwie.
jerg
Komentarze